Πώς Διοργανώνουμε

Αυτοοργάνωση ως βάση

Η αυτοοργάνωση συνιστά ταυτόχρονα μέσο οργάνωσης και πολιτική τοποθέτηση. Δεν είναι ουδέτερο εργαλείο, αλλά διαδικασία που αποκτά περιεχόμενο από τη συλλογική μας πρακτική· τρόπος να καθορίζουμε ποιοι είμαστε και πώς στεκόμαστε. Ο χώρος μας συγκροτείται χωρίς θεσμικούς διαμεσολαβητές, ιεραρχίες ή ρόλους ανάθεσης. Η συλλογική συμμετοχή, η ισότιμη συναπόφαση και η διαρκής πολιτική τοποθέτηση αποτελούν τον πυρήνα μας. Δεν αναθέτουμε σε άλλους τη διαχείριση των υποθέσεών μας· καθορίζουμε συλλογικά τις μορφές και τα περιεχόμενα της παρουσίας μας, παράγοντας έναν χώρο που λειτουργεί ως νησίδα ελευθερίας και αυτοέκφρασης μέσα στον αστικό ιστό.

Ρήξη με την πειθάρχηση

Η στάση μας συγκροτείται ως άρνηση της θεσμικής πειθάρχησης. Δεν αποδεχόμαστε καθεστώτα αδειοδότησης, ελέγχου και συμμόρφωσης. Η ύπαρξη ενός αυτοδιαχειριζόμενου πεδίου στην πόλη αποτελεί έμπρακτη ρήξη με την κανονικότητα του επιτηρούμενου δημόσιου χώρου. Οι συνευρέσεις μας δεν είναι εξαιρέσεις ούτε παρεκκλίσεις, αλλά διαδικασίες επανανοηματοδότησης του συλλογικού - στιγμές όπου παράγεται χώρος, χρόνος και εμπειρία έξω από τις καθιερωμένες φόρμες εγκυρότητας και εμπορικής νομιμοποίησης.

Γιατί DIY

Αντίσταση στην εμπορευματοποίηση

Η μουσική βιομηχανία έχει διαμορφώσει ένα κλειστό και ιεραρχικό οικοσύστημα, όπου η πρόσβαση ρυθμίζεται από οικονομικούς πόρους, χορηγίες, θεσμούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς. Σε αυτό το περιβάλλον, η έκφραση υποτάσσεται στην απόδοση και η συμμετοχή μεταφράζεται σε κατανάλωση. Εμείς αρνούμαστε αυτή τη λογική: η τέχνη δεν είναι εμπόρευμα, ούτε ο ήχος και η εμπειρία υπηρεσία. Δεν παράγουμε για sponsors ή προβολή, αλλά για στιγμές ελευθερίας που ξεφεύγουν από τη μέτρηση και την εμπορική αξιολόγηση.

Δημιουργία χωρίς ανταλλάγματα

Η δημιουργικότητα δεν είναι ατομική σταδιοδρομία αλλά εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού. Αντί να αναζητούμε οποιαδήποτε αναγνώριση, επινοούμε συλλογικές μορφές έκφρασης που κυκλοφορούν αυτόνομα και αντιστέκονται στις ταξινομήσεις της αγοράς. Η επιλογή μας δεν είναι ουτοπική αλλά πολιτική: υπερασπίζεται την αυθόρμητη και μη κανονικοποιημένη δημιουργικότητα ως αναγκαία συνθήκη ρήξης με την κυρίαρχη κουλτούρα.

Ενάντια στο Θέαμα

Από τη σκηνή στην κοινότητα

Το θέαμα επιβάλλει σχέσεις παθητικότητας και διαχωρισμού μεταξύ «παραγωγών» και «καταναλωτών» πολιτιστικών προϊόντων. Εμείς απορρίπτουμε αυτή την πόλωση: εδώ δεν υπάρχουν σταρ ούτε πρωταγωνιστές. Ο καθένας που στήνει τον ήχο, κουβαλάει καλώδια ή κινείται στο dancefloor συνδιαμορφώνει την εμπειρία. Η ρευστότητα των ρόλων δεν είναι ζήτημα τεχνικής κατανομής αλλά πολιτική επιλογή· η κοινότητα δεν θεμελιώνεται στη θέαση αλλά στη συνδημιουργία.

Ρήξη με τη βιομηχανία

Η πολιτιστική βιομηχανία βασίζεται σε αποκλεισμούς, επαγγελματικές διασυνδέσεις και αισθητικά στερεότυπα που ομογενοποιούν το πολιτιστικό τοπίο. Εμείς υπερασπιζόμαστε την ισότιμη πρόσβαση και τη διαδικασία ως αξία. Δεν ζητάμε συμμόρφωση αλλά διάθεση για σύγκρουση και συμμετοχή. Οι χώροι που δημιουργούμε είναι ανοιχτοί σε διαφοροποίηση, όχι στη νομιμοποίηση της κανονικότητας.

Εναλλακτικοί μηχανισμοί εξουσίας

Τα φεστιβάλ και τα πολιτιστικά ιδρύματα δεν αποτελούν αντιπρόταση· είναι μηχανισμοί ενσωμάτωσης. Με πολυδάπανες παραγωγές, εξωραΐζουν τις σχέσεις τους με το κράτος και τους χορηγούς, ελέγχοντας αυστηρά τα όρια της «ελευθερίας» που επιτρέπουν. Η θεσμική «εναλλακτικότητα» δεν είναι παραχώρηση αλλά παγίδα. Δεν διαπραγματευόμαστε με μηχανισμούς που έχουν σκοπό να μας απονευρώσουν.

Χώρος για Όλους

Συμπερίληψη και ασφάλεια

Επιθυμούμε να οικοδομήσουμε ένα περιβάλλον χωρίς αποκλεισμούς, φιλόξενο για άτομα όλων των ταυτοτήτων και σεξουαλικών προσανατολισμών όπου οι αντιλήψεις για φύλο και την ταυτότητα μπορούν να εξερευνηθούν και να αναδιπλωθούν με ασφάλεια και ανοιχτότητα χωρίς φόβο για κριτική ή προκατάληψη. Περισσότερο από την παροχή ενός «ασφαλούς χώρου» - είναι η παραδοχή ότι ο κάθε άνθρωπος έρχεται με τη δική του ζώνη άνεσης και ατομικότητας, τα οποία πρέπει να γίνουν σεβαστά και να υποστηριχτούν. Για όλους τους παραπάνω λόγους, λειτουργούμε με πολιτική καμίας ανοχής απέναντι σε κάθε μορφή διάκρισης, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, του ρατσισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας και του αρτιμελισμoύ.

Όρια, συναίνεση, σεβασμός

Η συναίνεση δεν είναι προσωπική επιλογή αλλά θεμέλιο συλλογικής συνύπαρξης. Χωρίς αυτήν, η κοινότητα καταρρέει σε ανοχή και σιωπηρή βία. Σεβόμαστε σώματα, ανάγκες και επιθυμίες, αναγνωρίζουμε και αποτρέπουμε τις συγκρούσεις συλλογικά. Η κουλτούρα της συναίνεσης δεν είναι συμπληρωματική - είναι ο όρος για να υπάρχουμε μαζί.

Πολιτική, όχι Lifestyle

Ενάντια στη φιλοδοξία και την αυτοπροβολή

Η λογική της επιτυχίας και της αναγνώρισης καλλιεργεί σχέσεις εκμετάλλευσης, ατομικής προβολής και εργαλειακής συμμετοχής. Οι συλλογικές διαδικασίες μετατρέπονται σε σκηνικά καριέρας, ενώ η ριζοσπαστική έκφραση εκχυδαΐζεται σε εικόνα προς κατανάλωση. Η ουσία αντικαθίσταται από το θέαμα και η πολιτική συρρικνώνεται σε lifestyle. Εμείς απορρίπτουμε αυτές τις λογικές· υπερασπιζόμαστε τη συλλογικότητα και τη συνέπεια απέναντι σε κάθε μικροαστική επιθυμία για δημοσιότητα.

Εμείς δεν είμαστε brand

Δεν διαχειριζόμαστε προφίλ, δεν επενδύουμε σε visibility, δεν κάνουμε πολιτική πιο εύπεπτη για να γίνει αποδεκτή. Η παρουσία μας δεν επιδιώκει αναγνώριση ή δίκτυα επιρροής, αλλά διατάραξη και ρήξη. Η μόνη μας δέσμευση είναι η συνέπεια στις αξίες μας· χωρίς εκπτώσεις, χωρίς φίλτρα.

Συνεργασία με εμπιστοσύνη, συμμετοχή με ευθύνη

Συνεργασία με όρους

Οι αντιφάσεις της πραγματικότητας είναι δεδομένες. Πολλοί καλλιτέχνες κινούνται ανάμεσα σε διαφορετικά πλαίσια. Δεν υιοθετούμε απομονωτισμό, αλλά οι όροι συμμετοχής μας είναι σαφείς: η πολιτική συνέπεια είναι ζωντανό κριτήριο εμπιστοσύνης. Δεν μας ενδιαφέρει το όνομα αλλά η στάση· όχι το βιογραφικό αλλά η σχέση.

Ελεύθερη πρόσβαση – συλλογική ευθύνη

Η ελεύθερη πρόσβαση δεν είναι παραχώρηση αλλά θέση. Δεν χρεώνουμε συμμετοχή· το κουτί ενίσχυσης είναι πράξη αλληλοστήριξης και μοιρασμένης ευθύνης. Η βιωσιμότητά μας στηρίζεται στη σχέση και την εμπιστοσύνη, όχι στο αντίτιμο. Δημιουργούμε μια κοινότητα οικονομικής αυτονομίας, βασισμένη στη συλλογική βούληση να παραμείνουμε ελεύθεροι.

Συνεχίζουμε

Αντίσταση με διάρκεια

Η αντίσταση δεν είναι στιγμιαία, αλλά χτίζεται πάνω σε μνήμες, σχέσεις και συλλογικές εμπειρίες. Δεν είμαστε «πρωτοπορία» αλλά κομμάτι μιας ευρύτερης κουλτούρας που επιμένει απέναντι σε κάθε απόπειρα αφομοίωσης. Στόχος μας είναι η διάχυση της, όχι η ιδιοποίησή της.

Επιμονή, σύνδεση, συνέχεια

Δεν υπάρχουμε σε κενό – αποτελούμε συνέχεια ενός κόσμου που δεν υπάκουσε. Συνδεόμαστε με όσους δρουν, όχι επειδή συμφωνούμε σε όλα, αλλά γιατί πιστεύουμε στη δύναμη του κοινού τόπου. Επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς που επιμένουν. Να μαθαίνουμε, να συγκρουόμαστε, να φτιάχνουμε πράγματα μαζί. Δεν θέλουμε να ξεχωρίσουμε – θέλουμε να συνεχίσουμε. Όχι ως φωνή ενότητας, αλλά ως μία ακόμη φωνή στο πλήθος που δεν σιωπά.

How We Organize

Self-organization as a foundation

Self-organization is both a way of structuring and a political stance. It is not a neutral tool, but a process shaped by our collective practice—a way of defining who we are and how we stand. Our space is formed without institutional mediators, hierarchies, or delegated roles. Collective participation, equal decision-making, and ongoing political positioning are our core. We do not hand over the management of our affairs to others; we decide together the forms and contents of our presence, creating a space that functions as an island of freedom and self-expression within the urban fabric.

Refusal of discipline

Our position is formed as a rejection of institutional discipline. We do not accept regimes of licensing, control, or compliance. The existence of a self-managed space in the city is a concrete break with the normality of surveilled public space. Our gatherings are neither exceptions nor deviations, but processes that re-signify the collective—moments where space, time, and experience are produced outside the established forms of legitimacy and commercial approval.

Why DIY

Resistance to commodification

The music industry has created a closed and hierarchical ecosystem, where access is regulated by money, sponsorships, institutions, and mechanisms of repression. In this environment, expression is subordinated to performance and participation reduced to consumption. We reject this logic: art is not a commodity, nor are sound and experience a service. We do not produce for sponsors or exposure, but for moments of freedom that escape measurement and commercial evaluation.

Creation without exchange

Creativity is not an individual career but a tool for social transformation. Instead of seeking recognition, we invent collective forms of expression that circulate autonomously and resist the classifications of the market. Our choice is not utopian but political: it affirms spontaneous and unregulated creativity as a necessary condition for breaking with dominant culture.

Against the Spectacle

From stage to community

The spectacle enforces relations of passivity and separation between “producers” and “consumers” of cultural products. We reject this division: here there are no stars, no protagonists. Whoever sets up the sound, carries cables, or moves on the dancefloor co-shapes the experience. The fluidity of roles is not a matter of technical distribution but a political choice; community is not founded on spectatorship but on co-creation.

Confronting the industry

The cultural industry rests on exclusions, professional networks, and aesthetic stereotypes that homogenize the cultural landscape. We defend equal access and value process itself. We do not seek compliance but a willingness for conflict and participation. The spaces we create are open to difference, not to the normalization of conformity.

Alternative mechanisms of power

Festivals and cultural institutions are not counter-proposals; they are mechanisms of incorporation. Through lavish productions, they gloss over their ties with the state and sponsors, while tightly controlling the limits of the “freedom” they allow. Institutional “alternativity” is not a concession but a trap. We do not negotiate with mechanisms designed to neutralize us.

A Space for All

Inclusion and safety

We aim to build an environment without exclusions, welcoming to people of all identities and sexual orientations—where understandings of gender and identity can be explored and unfolded with openness and safety, without fear of criticism or prejudice. More than simply providing a “safe space,” it is the recognition that every person comes with their own zone of comfort and individuality, which must be respected and supported. For all these reasons, we operate with zero tolerance for any form of discrimination, including—but not limited to—racism, sexism, homophobia, transphobia, and ableism.

Boundaries, consent, respect

Consent is not a personal preference but the foundation of collective coexistence. Without it, community collapses into tolerance and silent violence. We respect bodies, needs, and desires; we recognize and address conflicts collectively. The culture of consent is not supplementary—it is the condition for being together.

Politics, not Lifestyle

Against ambition and self-promotion

The logic of success and recognition fosters exploitation, self-promotion, and instrumental participation. Collective processes are turned into career stages, while radical expression is reduced to consumable imagery. Substance is replaced by spectacle, and politics shrinks into lifestyle. We reject these logics; we defend collectivity and consistency against every petty-bourgeois desire for publicity.

We are not a brand

We do not manage profiles, we do not invest in visibility, we do not soften politics to make it more acceptable. Our presence does not seek recognition or networks of influence, but disruption and rupture. Our only commitment is consistency with our values—without concessions, without filters.

Cooperation with trust, participation with responsibility

Cooperation on terms

The contradictions of reality are a given. Many artists move between different contexts. We do not adopt isolationism, but our terms of participation are clear: political consistency is a living criterion of trust. We are not interested in the name but the stance; not in the CV but in the relationship.

Free access – collective responsibility

Free access is not a concession but a position. We do not charge for participation; the support box is an act of mutual aid and shared responsibility. Our sustainability rests on relationship and trust, not on price. We build a community of economic autonomy, based on the collective will to remain free.

We Continue

Resistance with persistence

Resistance is not momentary, but built upon memories, relationships, and collective experiences. We are not a “vanguard” but part of a broader culture that endures against every attempt at assimilation. Our goal is its diffusion, not its appropriation.

Commitment, connection, continuity

We do not exist in a void—we are the continuation of a world that refused to obey. We connect with those who act, not because we agree on everything, but because we believe in the strength of common ground. We choose to stand beside those who persist: to learn, to struggle, to create together. We do not seek to stand out—we seek to continue. Not as a voice of unity, but as one more voice in the multitude that refuses silence.