Η ικανοποίηση της επιθυμίας για δράση και η προσπάθεια διαμόρφωσης της ηλεκτρονικής σκηνής, μακριά από τις λογικές της εμπορευματοποίησης και του θεάματος, αποτέλεσαν τις πρώτες θρυαλλίδες για τη γέννηση του 93. Η πορεία του αντανακλά την ιστορία αντίστοιχων εγχειρημάτων: σημείο σύγκλισης και ανταλλαγής ιδεών, καταφύγιο για φωνές που ασφυκτιούν από την κοινωνική ομοιομορφία, και ταυτόχρονα ένας χώρος όπου αναδύονται ανακαλύψεις, ζυμώσεις, καθώς και διαφωνίες και συγκρούσεις. Παρά την ανεπιτυχή προσπάθεια εκτροπής από τον αντιεμπορευματικό του χαρακτήρα και τη μερική αποσύνθεση που ακολούθησε, η άμεση ανασυγκρότησή του από άτομα του ευρύτερου ανταγωνιστικού χώρου επιβεβαιώνει τη ζωτική σημασία ύπαρξης ενός αυτοοργανωμένου πεδίου στη πόλη ως νησίδας ελευθερίας και αυτοέκφρασης. Θεωρούμε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, μέσω αυτού του κειμένου, να αναδείξουμε τις βασικές αρχές και τον αξιακό μας κώδικα. Εν εύθετο χρόνω θα ακολουθήσει εκτενέστερη εργασία για την αναλυτική αποτύπωση των θέσεων μας πίσω από το εγχείρημά.

Η σύγχρονη τέχνη, και ιδιαίτερα η μουσική, βρίσκεται σε συνεχή διαπραγμάτευση με τις πολυδιάστατες και συχνά παράδοξες σχέσεις που αναπτύσσονται εντός του καπιταλιστικού πλαισίου. Η διάρθρωση της μουσικής βιομηχανίας, έχει διαμορφώσει ένα κλειστό οικοσύστημα με εισιτήρια, χορηγίες, δημοσιογραφική κάλυψη, κατασταλτικές δυνάμεις και άλλους θεσμοθετημένοι παράγοντες, το οποίο εν τέλει οδηγεί σε ελεγχόμενη πρόσβαση και περιορισμένη συμμετοχή. Το συγκεκριμένο περιβάλλον αποκλείει τις αυθόρμητες και αδιαμεσολάβητες μορφές έκφρασης, προωθώντας συγκεκριμένους στόχους όπως η αποδοτικότητα, και εντείνει τις ανισότητες, αυξάνοντας την πίεση για «κατάλληλη» ταξινόμηση στις καλλιτεχνικές και κοινωνικές νόρμες. Οι μηχανισμοί αυτοί περιορίζουν την ελευθερία τόσο των δημιουργών όσο και του κοινού, ενώ συχνά προωθούν την ανάπτυξη ενός ενιαίου, στενά ορισμένου πολιτιστικού προτύπου, το οποίο υπονομεύει την ποικιλομορφία και τη δημιουργική ορμή.

Στην αντίπερα όχθη, οι προσπάθειες για αυτοοργάνωση και ελευθερία στον καλλιτεχνικό χώρο αναδεικνύουν ένα διαφορετικό μοντέλο, όπου η ισότιμη συμμετοχή και η κοινωνική συνεισφορά αποτελούν θεμελιώδεις αξίες. Τα μέλη της κοινότητας ενθαρρύνονται να εκφράσουν την μοναδικότητά τους, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να συμβάλλουν σε συλλογικές διαδικασίες χωρίς τους περιορισμούς που επιβάλλει το κυρίαρχο ιεραρχικό πλαίσιο. Η εντατικοποίηση της κριτικής μας στάσης απέναντι στη βιομηχανία του θεάματος, που συνεχώς ενσωματώνει και αφομοιώνει κάθε ριζοσπαστικό και ανταγωνιστικό στοιχείο, και παράλληλα προωθεί εναλλακτικές προτάσεις με κύριο κίνητρο το κέρδος, καθιστά αναγκαία τη σύνδεση σαφών πολιτικών χαρακτηριστικών με την αυτοοργανωμένη σκηνή για τη διατήρηση και διάδοση της d.i.y. (υπο)κουλτούρας. Για εμάς, η δημιουργικότητα δεν αποτελεί απλώς ένα μέσο αυτοέκφρασης, αλλά ένα εργαλείο για την αλλαγή της κοινωνικής πραγματικότητας. Το «πνεύμα» του d.i.y. έγκειται στη συνεχή αμφισβήτηση της κατεστημένης αντίληψης, στην ανατροπή της «κανονικότητας» και στη καλλιέργεια συλλογικών αρνήσεων. Είμαστε προσηλωμένοι στο να αμφισβητούμε τους θεσμοθετημένους μηχανισμούς και να συνεισφέρουμε στην κοινωνική αλλαγή, συνδυάζοντας την προσωπική έκφραση με την ενεργή συμμετοχή σε κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες.

Σε αντίθεση με τους εμπορικούς χώρους που επικεντρώνονται στην κατανάλωση, την κερδοφορία και το «vibe», στοχεύουμε στη σύναψη σχέσεων ισότητας και αλληλεγγύης, προωθώντας μια δημιουργική διαδικασία χωρίς αποκλεισμούς. Τα μαγαζιά και οι μουσικές σκηνές λειτουργούν ως επιχειρήσεις, εστιάζοντας στην οικονομική αποδοτικότητα αντί για την προώθηση της καλλιτεχνικής ελευθερίας και αναμφίβολα προωθούν την αφομοίωση και την εμπορευματοποίηση, δίνοντας έμφαση στο θέαμα εις βάρος του ουσιαστικού περιεχομένου. Εναλλακτικά φεστιβάλ και ιδρύματα τέχνης και πολιτισμού συχνά ενσωματώνουν και εργαλειοποιούν ιδεολογικά και κοινωνικά πρότυπα, προσπαθώντας να «ξεπλύνουν» με τις πολυδάπανες παραγωγές τους τις πιο προβληματικές ή αμφιλεγόμενες πτυχές της σχέσης τους με το κράτος ή τις δραστηριότητες των χορηγών τους. Οι σχέσεις που διαμορφώνονται σε αυτά τα πλαίσια δεν είναι ισότιμες, αλλά σχέσεις εκμετάλλευσης, καθορισμένες από το εμπόριο και το θέαμα. Αντιθέτως, εμείς φιλοδοξούμε να αποδομήσουμε την αντίληψη «πληρώνω άρα διασκεδάζω» και να καθιερώσουμε μια ριζοσπαστική προσέγγιση, χωρίς εισόδους και , με στόχο τη σταδιακή απεξάρτηση από κάθε τι εμπορικό. Απορρίπτουμε την άποψη ότι η τέχνη πρέπει να υποτάσσεται σε εμπορικές πιέσεις και επιδιώκουμε έναν χώρο που καλλιεργεί την αυθεντική δημιουργικότητα και την ελευθερία στην καλλιτεχνική έκφραση.

Το άλλοθι της «επιτυχίας», της «αναγνώρισης», του «ταλέντου» και της «απόδρασης από τη μιζέρια», σε συνδυασμό με την επιθυμία για εξωτερίκευση, έχει βρει καταφύγιο σε μια στάση απενοχοποίησης, η οποία σταθερά κερδίζει αποδοχή και εδραίωση σε κοντινούς μας ανθρώπους. Η ανέχεια, ο τυχοδιωκτισμός και η ματαιοδοξία ατόμων που διεισδύουν στη σκηνή με σκοπό το κέρδος ή την ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών, οδηγούν σε πόλωση τον αυτοοργανωμένο μουσικό χώρο, κανιβαλίζοντας σχέσεις και κοινωνικές εμπειρίες που αναπτύσσονται μέσω αυτών των διαδικασιών. Παράλληλα, η επιδίωξη της αποδοχής από «καλλιτεχνικούς κύκλους» και η κωμικοτραγική εμμονή με ινσταγκραμικές φαντασιώσεις εκχυδαΐζει τον αγώνα για ριζοσπαστική έκφραση σε ένα φτηνό θεαματικό σκηνικό, όπου η ουσία καταρρέει μπροστά στη μικροαστική λαχτάρα για δημοσιότητα. Ταυτόχρονα, η «σκληρή γραμμή» που επιμένει να εναντιώνεται στην κερδοσκοπική ιδεοληψία, δαιμονοποιείται και απομονώνεται, ενώ σκωπτικά χαρακτηρίζεται ως «ακραία» ή ως αυτοαναφορική τάση που αναζητά την «καθαρότητα».

Από την πλευρά μας, προσπαθούμε να αποφύγουμε τέτοιου είδους διλήμματα, αναγνωρίζοντας ότι οι καπιταλιστικές σχέσεις είναι υλικές και δεν πρόκειται να καταρρεύσουν από τη μια μέρα στην άλλη. Παρά τις δυσκολίες, συνεχίζουμε να αναζητούμε τρόπους για να εμβαθύνουμε στις αντιθέσεις. Για αυτόν τον λόγο, λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα της ηλεκτρονικής σκηνής και τις ανάγκες της καθημερινότητας, όπου πολλοί καλλιτέχνες βιοπορίζονται ή έχουν σχέσεις με μαγαζιά και ιδρύματα, συνεχίζουμε να επιδιώκουμε συνεργασίες μαζί τους, δίνοντας προτεραιότητα στις προσωπικές σχέσεις και το πολιτικό υπόβαθρο. Στόχος μας είναι να ενθαρρύνουμε τους καλλιτέχνες να προσεγγίσουν την πολιτική μας αντίληψη, διατηρώντας αδιαπραγμάτευτα τα δικά μας χαρακτηριστικά.

Περαιτέρω, ως Sector93, επιθυμούμε να οικοδομήσουμε ένα περιβάλλον χωρίς αποκλεισμούς, φιλόξενο για άτομα όλων των ταυτοτήτων και σεξουαλικών προσανατολισμών όπου οι αντιλήψεις για φύλο και την ταυτότητα μπορούν να εξερευνηθούν και να αναδιπλωθούν με ασφάλεια και ανοιχτότητα χωρίς φόβο για κριτική ή προκατάληψη. Περισσότερο από την παροχή ενός «ασφαλούς χώρου» - είναι η παραδοχή ότι ο κάθε άνθρωπος έρχεται με τη δική του ζώνη άνεσης και ατομικότητας, τα οποία πρέπει να γίνουν σεβαστά και να υποστηριχτούν. Για όλους τους παραπάνω λόγους, λειτουργούμε με πολιτική καμίας ανοχής απέναντι σε κάθε μορφή διάκρισης, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, του ρατσισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας και του αρτιμελισμoύ.

Η επιλογή για ελεύθερη και χωρίς περιορισμούς πρόσβαση προάγει έναν διαφορετικό τύπο κοινωνικοποίησης, που δεν βασίζεται στην λογική που επιβάλλει η καπιταλιστική οικονομία. Μέσω του κουτιού οικονομικής ενίσχυσης, διασφαλίζουμε ότι ο χώρος μας παραμένει προσιτός σε όλους, ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης, ενώ η στήριξη αυτή είναι ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση του εγχειρήματός μας. Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε τα μέλη της κοινότητας να συμμετέχουν ενεργά και να συμβάλλουν στη καθιέρωση ενός περιβάλλοντος αλληλοβοήθειας.

Ολοκληρώνοντας, θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε πως αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την προσπάθεια. Αναγνωρίζουμε την πολύτιμη συνεισφορά παλαιότερων πολιτικών ομάδων, καθώς και των νέων που διοργανώνουν αυτοοργανωμένες συναυλίες και επιμένουν στις αντιστάσεις τους. Με τη σειρά μας, επιθυμούμε να συμβάλουμε σε αυτή την προσπάθεια, ενισχύοντας τη διατήρηση και την εξέλιξη αυτής της κουλτούρας. Σε αυτήν τη συλλογική πορεία, επιδιώκουμε να ενδυναμώσουμε την ταυτότητά μας, αποστασιοποιημένοι από αντιλήψεις που συμβιβάζονται με το υπάρχον, εστιάζοντας στην ανάπτυξη των δυναμικών που καθορίζουν το εγχείρημά μας. Παραμένουμε αφοσιωμένοι στα ιδεολογικά μας θεμέλια και συνεχίζουμε να προωθούμε τις οριζόντιες δομές και την αυτοοργάνωση, προσπαθώντας να εμπλουτίσουμε τη d.i.y. σκηνή με νέες ιδέες και πρακτικές.

Σεπτέμβριος 2024
Η συντακτική ομάδα του Sector 93

The desire for action and the effort to shape the electronic scene, away from the logics of commercialization and spectacle, were the first sparks that led to the creation of Sector93. Its journey reflects the history of similar projects: a point of convergence and exchange of ideas, a refuge for voices suffocating from social conformity, and at the same time, a space where discoveries, transformations, as well as disagreements and conflicts, emerge. Despite the unsuccessful attempt to deviate from its anti-commercial character and the partial disintegration that followed, its swift reorganization by individuals from the wider antagonistic sphere affirms the vital importance of having a self-organized space in the city as a haven for freedom and self-expression. We believe that now is the right time to highlight our core principles and values through this text. In due course, we will present a more detailed work to outline the positions behind our project.

Modern art, especially music, is constantly negotiating the complex and often paradoxical relationships that develop within the capitalist framework. The structure of the music industry has created a closed ecosystem, with ticketing, sponsorships, media coverage, oppressive forces, and other institutionalized factors leading to controlled access and limited participation. This environment excludes spontaneous and unmediated forms of expression, promoting specific goals like efficiency, while deepening inequalities and increasing the pressure for “appropriate” classification within artistic and social norms. These mechanisms restrict the freedom of both creators and audiences, often promoting the development of a uniform, narrowly defined cultural model that undermines diversity and creative momentum.

On the other hand, efforts toward self-organization and freedom in the artistic space reveal a different model, where equal participation and social contribution are fundamental values. Community members are encouraged to express their uniqueness, take initiative, and contribute to collective processes without the restrictions imposed by the dominant hierarchical system. Our intensified critique of the entertainment industry, which continually absorbs and assimilates every radical and oppositional element, while simultaneously promoting alternative proposals motivated by profit, makes it necessary to connect clear political characteristics with the self-organized scene to preserve and spread the d.i.y. (sub)culture. For us, creativity is not just a means of self-expression, but a tool for changing social reality. The “spirit” of d.i.y. lies in the constant questioning of established perceptions, subverting the “normal,” and fostering collective refusals. We are committed to challenging institutionalized mechanisms and contributing to social change by combining personal expression with active participation in social and political processes.

Unlike commercial spaces focused on consumption, profit, and “vibes,” we aim to cultivate relationships of equality and solidarity, promoting a creative process without exclusions. Venues and music stages operate as businesses, prioritizing economic efficiency over artistic freedom and undeniably fostering assimilation and commercialization, placing emphasis on spectacle at the expense of substance. Alternative festivals and cultural institutions often adopt and instrumentalize ideological and social standards, attempting to “whitewash” the most problematic or controversial aspects of their relationship with the state or their sponsors through costly productions. The relationships formed within these frameworks are not equal, but exploitative, shaped by commerce and spectacle. In contrast, we aim to dismantle the notion of “I pay, therefore I have fun” and establish a radical approach without entrance fees or face control, with the goal of gradually moving away from everything commercial. We reject the idea that art should be subject to commercial pressures and seek to create a space that nurtures authentic creativity and freedom of artistic expression.

The alibi of “success,” “recognition,” “talent,” and “escaping misery,” combined with the desire for externalization, has found refuge in an attitude of absolution that steadily gains acceptance and establishment among those around us. Poverty, opportunism, and the vanity of individuals who infiltrate the scene for profit or to satisfy personal ambition lead to the polarization of the self-organized music space, cannibalizing the relationships and social experiences developed through these processes. Meanwhile, the pursuit of acceptance from “artistic circles” and the comically tragic obsession with Instagram fantasies vulgarizes the struggle for radical expression, reducing it to a cheap spectacle where substance collapses in the face of petty-bourgeois hunger for publicity. At the same time, the “hardline” stance that insists on opposing profit-driven delusions is demonized and isolated, mockingly labeled as “extreme” or as a self-referential quest for “purity.”

From our side, we aim to avoid such dilemmas, recognizing that capitalist relations are material and won’t collapse overnight. Despite the challenges, we continue seeking ways to deepen contradictions. For this reason, taking into account the particularities of the electronic scene and the everyday realities, where many artists make a living or have ties to venues and institutions, we continue to pursue collaborations with them, prioritizing personal relationships and political background. Our goal is to encourage artists to align with our political perspective while maintaining our own non-negotiable values.

Moreover, as Sector93, we strive to build an inclusive environment, welcoming individuals of all identities and sexual orientations, where perceptions of gender and identity can be explored and redefined with safety and openness, free from fear of criticism or prejudice. Beyond providing a “safe space,” it’s about recognizing that everyone comes with their own comfort zone and individuality, which must be respected and supported. For all these reasons, we uphold a policy of no tolerance toward any form of discrimination, including, but not limited to, racism, sexism, homophobia, transphobia, and ableism.

The choice of free and unrestricted access promotes a different kind of socialization, one not based on the logic imposed by the capitalist economy. Through the donation box, we ensure that our space remains accessible to all, regardless of financial status, while this support is vital for the continuation of our project. In this spirit, we invite community members to participate actively and contribute to establishing an environment of mutual aid.

In closing, we would like to emphasize that we recognize we are not alone in this effort. We acknowledge the valuable contribution of earlier political groups, as well as the newer ones organizing self-managed concerts and continuing their resistance. For our part, we strive to contribute to this effort, supporting the preservation and evolution of this culture. On this collective journey, we aim to strengthen our identity, distancing ourselves from perspectives that compromise with the status quo, focusing on developing the dynamics that define our project. We remain committed to our ideological foundations and continue to promote horizontal structures and self-organization, seeking to enrich the d.i.y. scene with new ideas and practices.

September 2024
Editorial Team of Sector93